Gözlerin Gözlerime Değince Felaketim Olurdu

Gözlerin gözlerime değince felaketim ağlardım.
Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu. Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu. Gözlerin gözlerime degince felaketim olurdu aglardim beni sevmiyordun bilirdim bir sevdigin vardi duyardim çöp gibi bir oglan ipince hayirsizin biriydi fikrimce ne vakit karsimda görsem öldürecegimden korkardim felaketim olurdu aglardim ne vakit maçka dan geçsem limanda hep gemiler. Ne vakit maçka dan geçsem limanda hep gemiler olurdu ağaçlar kuş gibi gülerdi bir rüzgâr aklımı alırdı sessizce bir cigara yakardın parmaklarımın ucunu yakardın kirpiklerini. Gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım usta şair attila ilhan ın gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım dizesiyle başlayan üçüncü şahsın şiiri.
Ali rahmet fekeli de bu yalnız ortamda ona bir şiir okuyor. Bu şiiri hepimiz okumadıysak bile dizilerden duymuşuzdur. üçüncü şahsin şiiri gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım çöp gibi bir oğlan ipince hayırsızın biriydi fikrimce ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım felâketim olurdu ağlardım ne vakit maçka dan geçsem limanda hep gemiler olurdu ağaçlar kuş gibi gülerdi bir rüzgâr aklımı. Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım felaketim olurdu ağlardım.